Հեռավար ուսուցում,հայոց լեզու

Ավետիք Իսահակյան ընթերցումներ

Մոր սիրտը

Դու չես հասկանա

Пабло Пикассо

Биография

Пабло Пикассо — испанский живописец, основоположник кубизма, по опросу издания Тhe Times 2009 года самый известный художник XX столетия.

Родился будущий гений 25 октября 1881 года в Андалузии, в селенье Малага. Отец Хосе Руис занимался живописью. Своим творчеством Руис не прославился, поэтому вынужден был устроиться на работу в местный музей изобразительного искусства смотрителем. Мать Мария Пикассо Лопес принадлежала к зажиточному роду владельцев плантаций винограда, но с детства испытала на себе, что такое нужда, так как отец бросил семью и переехал в Америку.

Когда у Хосе и Марии появился первенец, его окрестили именем Пабло Диего Хосе Франсиско де Паула Хуан Непомусено Мария де лос Ремедиос Криспин Криспиньяно де ла Сантисима Тринидад Руис и Пикассо, в котором по традиции были указаны почитаемые предки и католические святые. После рождения Пабло в семье появилось еще две девочки — Долорес и Кончита, которых мать любила меньше обожаемого сына.

Мальчик был очень красив и талантлив. В 7 лет он уже начал помогать отцу в написании полотен. В 13 лет Хосе позволил сыну завершить объемную часть работы и был очень удивлен мастерством Пабло. После этого случая все свои художественные принадлежности отец отдал мальчику, а сам перестал писать.

Учеба

В этом же году юноша поступает в Академию художеств в город Барселону. Пабло не без труда удалось убедить преподавательский состав вуза в своей профессиональной состоятельности. Через три года учебы, набравшись опыта, юный студент переводится в Мадрид в престижную академию «Сан Фернандо», где на протяжении полугода изучает технику работы испанских художников Диего Веласкеса, Франсиско Гойи и Эль Греко. Здесь Пикассо создает картины «Первое причастие», «Автопортрет», «Портрет матери».

Юному живописцу не удалось в силу своенравного характера и вольного образа жизни удержаться в стенах учебного заведения, поэтому, бросив учебу, Пабло пускается в свободное плавание. Его близким другом к тому времени становится такой же строптивый американский студент Карлес Касагемас, с которым Пабло неоднократно посещает Париж.

Первые поездки друзья посвящали изучению живописи Делакруа, Тулуз Лотрека, Ван Гога, Гогена, а также древних финикийских, египетских фресок, японских гравюр. Молодые люди завели знакомство не только с представителями богемы, но и с богатыми коллекционерами.

Творчество

Впервые Пабло начинает подписывать собственные картины псевдонимом Пикассо, девичьей фамилией своей матери. В 1901 году случается трагедия, которая наложила отпечаток на творчество художника: его друг Карлес заканчивает свою жизнь самоубийством из-за несчастной любви. В память об этом событии Пабло создает ряд картин, которые принято относить к первому «Голубому периоду».

Обилие синих и серых цветов на картинах объясняется не только подавленным состоянием юноши, но и отсутствием денежных средств на масляную краску других оттенков. Пикассо пишет работы «Портрет Хайме Сабартеса», «Свидание», «Трагедия», «Старый еврей с мальчиком». Все картины пронизаны ощущением тревоги, уныния, страха и тоски. Техника письма становится угловатой, рваной, перспектива заменяется жесткими контурами плоских фигур.

В 1904 году, несмотря на отсутствие финансов, Пабло Пикассо решается на переезд в столицу Франции, где его ждут новые впечатления и события. Перемена места жительства дала толчок второму периоду творчества художника, который принято называть «Розовым». Во многом на жизнерадостность картин и их сюжетный ряд повлияло место, где жил Пабло Пикассо.

В основании Монмартрского холма стоял цирк Медрано, артисты которого и служили натурой для произведений молодого художника. За два года была написана целая серия картин «Актер», «Сидящая обнаженная», «Женщина в рубашке», «Акробаты. Мать и сын», «Семейство комедиантов». В 1905 году появилось самое значительное полотно этого периода «Девочка на шаре». Через 8 лет картину приобрел российский меценат И. А. Морозов, который и привез ее в Россию. В 1948 году «Девочка на шаре» была выставлена в музее им. А. С. Пушкина, где и находится до сих пор.

Сюрреализм

Пресытившись жизнью состоятельного буржуа, Пабло Пикассо возвращается к прежнему богемному существованию. Переломный момент ознаменовался написанием в 1925 году первой картины в сюрреалистической манере «Танец». Искаженные фигуры танцующих, общее ощущение болезненности надолго поселились в творчестве художника.

1. ПЛАЧУЩАЯ ЖЕНЩИНА

2.АВИНЬОНСКИЕ ДЕВИЦЫ

Сальвадора Дали

Биография

11 мая 1904 года в семье состоятельного нотариуса-каталонца Сальвадора Дали-и-Куси появляется на свет сын. Супружеская пара к тому времени уже пережила потерю любимого первенца Сальвадора, который умер в двухлетнем возрасте от воспаления мозга, поэтому было принято решение второму ребенку дать такое же имя. В переводе с испанского оно означает «Спаситель».

Детство и юность

Мать младенца Фелипе Доменеч сразу начала опекать и баловать сына, тогда как отец оставался строг к своему отпрыску. Мальчик рос капризным и очень своенравным ребенком. Узнав в 5 лет правду о своем старшем брате, он стал тяготиться этим фактом, что еще больше повлияло на его неокрепшую психику. В 1908 году в семье Дали появилась дочь Ана Мария Дали, которая в дальнейшем стала близкой подругой своего брата. Мальчик с раннего детства увлекся рисованием, и это у него неплохо получалось. В подсобном помещении Сальвадору соорудили мастерскую, где он часами уединялся для творчества.

Личная жизнь

1929 год принес перемены в личную жизнь Сальвадора Дали и его родственников. Он встретил единственную любовь всей жизни — Елену Ивановну Дьяконову, эмигрантку из России, которая на тот момент была женой поэта Поля Элюара. Она называла себя Гала Элюар и была старше художника на 10 лет.

После первой же встречи Дали и Гала никогда больше не расставались, а его отец и сестра пришли от этого союза в ужас. Сальвадор-старший лишил своего сына всех финансовых дотаций со своей стороны, а Ана Мария разорвала с ним творческие отношения. Новоиспеченные любовники поселяются на песчаном берегу в Кадакесе в небольшой лачуге без удобств, где Сальвадор начинает создавать свои бессмертные творения.

Через три года они официально расписываются, а в 1958 году состоялось их венчание. Долгое время пара жила счастливо, пока в начале 60-х годов не начался разлад в их отношениях. Пожилая Гала жаждала плотских утех с молоденькими мальчиками, а Дали стал находить утешение в кругу юных фавориток. Для своей жены он покупает замок в Пуболе, куда может приезжать только с согласия Галы. Около 8 лет его музой была британская модель Аманда Лир, с которой Сальвадора связывали лишь платонические отношения, ему достаточно было часами наблюдать за своей пассией и наслаждаться ее красотой. Карьера Аманды разрушила их отношения, и Дали без сожаления расстался с ней.

Творчества

Уже в первых работах молодого художника видно, что он с особой старательностью осваивает техники письма импрессионистов, кубистов и пуантилистов. Под руководством профессора художественных искусств Нуньенса Дали создает картины «Тетушка Анна за шитьем в Кадакесе», «Сумеречный старик» и другие. В это время молодой художник увлекается европейским авангардом, он читает труды Фрейда, Ницше. Сальвадор пишет и иллюстрирует небольшие рассказы для местного журнала. В Фигерасе он приобретает определенную известность.

Известные картины Сальвадора Дали

1. Постоянство памяти

2. Христос святого Иоанна Креста

Հեռավար ուսուցում 3, հայոց պատմություն

Թուրքմենչայի պայմանագիր

Ուսումնասիրում ենք ու պատասխանում այս հարցերին․

1․ Ե՞րբ և ո՞ւմ միջև կնքվեց այս պայմանագիրը։

Թուրքմենչայի պայմանագիրը կնքվել է Ռուսաստանի և Իրանի միջև 1826-1828 թվականների ռուս-պարսկական պատերազմից հետո։ Պայմանագիրը կնքվել է Թուրքմենչայ գյուղում:

2․ Ինչպիսի՞ պայմաններ էին ստեղծվում Հայաստանի համար ըստ այս պայմանագրի։

Իրականում սիրում եմ այս պայմանագիրը, քանի որ այն մե համար այսպես ասած շատ դռներ է բացել։ Այս պայմանագիրը հսկայական նշանակություն ուներ հայ ժողովրդի համար, քանի որ յոթ դարերի ընթացքում կրոնական օտար միջավայրում գտնվելուց հետո, հայերը հնարավորություն ստացան նորից ապրել և արարել իրենց պատմական տարածքներում` մոտ լինելով քրիստոնյա քաղաքակիրթ աշխարհի շրջանակներին:

3․ Ովքե՞ր և ի՞նչ դերակատարում ունեցան պայմանագրի կնքման գործում։

Ռուսական պատվիրակության գլխավորը Իվան Պասկևիչն էր, իսկ Պարսկաստանի կողմից՝ արքայազն Աբաս-Միրզան էր ստորագրել։ Պայմանագրի մշակմանը (հետագայում նաև պարսկահայերի ներգաղթի կազմակերպմանը) գործուն մասնակցություն է ունեցել ռուս գրող, դիվանագետ Ալեքսանդր Գրիբոյեդովը:

4․Ի՞նչ կարևոր կետեր կառանձնացնեի։

1. Պայմանագրի 4-րդ հոդվածի համաձայն՝ Իրանը հանձնում է Երևանը և այսօր Ադրբեջանի մաս կազմող՝ Նախիջևանը, Թալիշը, Օրդուբադը և Արրան նահանգի Մուղան շրջանները Ռուսաստանին, ինչպես նաև այն շրջանները, որ Ռուսաստանին էր հանձնել Գյուլիստանի պայմանագրի ընթացքում։
2. Արաքսն է նոր սահմանը Իրանի և Ռուսաստանի միջև, «Արարատ ղալայից մինչև Ասթարա գետի ելանցքը»։
3. Պայմանագրի 6-րդ հոդվածի համաձայն՝ Իրանը խոստացավ Ռուսաստանին վճարել 10 քորուր ոսկի (1828 թ. արժույթով)։
4. Պայմանագրի 8-րդ հոդվածի համաձայն՝ պարսկական նավերը կորցնում են իրենց իրավունքները Կասպից ծովում և իր ափերին շրջելու, որը տրվում է Ռուսաստանին։
5. Իրանը ճանաչում է կապիտուլյացիայի իրավունքներ Պարսկաստանում գտնվող ռուսերի համար։
6. Պայմանագրի 10-րդ հոդվածի համաձայն՝ Ռուսաստանը շահում է իր հյուպատոսարան պատվիրակներին Պարսկաստանում այլուր ուղարկելու իրավունքը։
7. Պայմանագրի 13-րդ հոդվածի համաձայն՝ պատերազմի գերիների փոխանակում։
8. Պայմանագրի 10-րդ հոդվածի համաձայն՝ Պարսկաստանը ուժադրված է տնտեսական պայմանագրեր կնքել Ռուսաստանի հետ՝ ինչպես որ Ռուսաստանը կոնկրետացնի։
9. Պայմանագրի 7-րդ հոդվածի համաձայն՝ Ռուսաստանը խոստանում է աջակցել Աբբաս Միրզային որպես Պարսկաստանի թագաժառանգը Ֆաթհալի Շահի մահից հետո։
10. Պարսկաստանը պաշտոնապես ներողություն է խնդրում իր կողմից Գյուլիստանի պայմանագրի համաձայնությունների խախտման համար։
11. Պայմանագրի 15-րդ հոդվածի համաձայն՝ Ֆաթհալի Շահը խոստանում է հյուսիսարևմտյան շրջանում որևէ խանությունների անջատման շարժունմերը չհալածել։
    Այո սա copy past եմ արել))

5․ Ո՞ր կետերը կփոխեի և ինչպե՞ս։

Հետո կլրացնեմ հա սա))

Հեռավար ուսուցում 2, հայոց պատմություն

Գյուլիստանի պայմանագիր

1․ Ո՞ւմ միջև և ե՞րբ կնքվեց Գյուլիստանի պայմանագիրը։

Գյուլստանի պայմանագիրը կնքվել է Ռուսաստանի և Պարսկաստանի միջև, ռուս-պարսկական պատերազմից հետո, հաշտության եզրեր գտնելու նպատակով։ Այն կնքվել է 1813 թվականի հոկտեմբերի 12-ին, Արցախի Գյուլիստան գյուղում։

2․ Ո՞ր կետերն էին վերաբերում Հայաստանին և հայ ժողովրդին։

Հայաստանին վերաբերում էր մասնավորապես 3-րդ հոդվածը՝ ըստ դրա Պարսկաստանը ընդունունելու էր Ռուսաստանը բոլոր նվաճումները Անդրկովկասի շրջանում։ Այսինքն Ռուսաստանին էր անցնում Հայկական գավառներից շատերը, օրինակ՝ Ղարաբաղը, Շաքին(Սիսիանի), Լոռին, Զանգեզուրը, Շիրակը և այլ գավառներ։ Եվ չենք մոռանում,որ պատմության մեջ յուրաքանչյուր Ռուսական պայմանագրում, մենք թատերաբեմում ենք և ինչպես միշտ մեր տարածքները հաշտության և խաղախության խորհրդանիշ է դառնում Ռուսաստանի համար։ Թերևս սա էլ բացառություն չէր։

3․ Ի՞նչ շահեր էին հետապնդում Ռուսաստանը և Պարսկաստանը։

Նախ Ռուսաստանը Կասպից ծովում կարող էր իրագործել իր ռազմական մտադրությունները։ Արտահանել կամ ներկրել այլ երկրներից ծովային ելքով։ Երկու երկրների վաճառականներին ազատ առևտրի իրավունք տրվեց։

4․ Ո՞ր կետերի հետ համաձայն չեք։

Իրականում հայերը միշտ հարմարվել են պայմանագրերում իրենց իսկ տարածքները նվիրաբերել, լինել այլ երկրի տիրապետության տակ։ Համաձայն չեմ այն բանի հետ,որ Պատերազմը ընթանում էր Ռուսաստանի և Պարսկաստանի, խառնվել էին հարևան պետություններ, և քանի ոչ Ռուսաստանի հետ ունենք դարերով եկած պայմանագիր (միակողմանի գործող), հասնում էինք օգնում էինք, տալիս էինք մեր տարածքները և չէինք գնահատվում որ ոքի կողմից։

5․ Կստորագրեի՞ք արդյոք այս պայմանագիրը։ Այո/Ոչ։ Ինչո՞ւ։

Չեմ կարող ասել,որ չէի կնքի, այն պատճառով, որ իմ ձեռքում դժվար թե որևէ այլ բան լիներ, քանի որ ժողովուրդը համաձայն էին, դիվանագետները կողմ էին․․ Պայմանագիրը ուժի մեջ էր և բացի հեղափոխությամբ,ամստամբություն վարելով էինք կարող չկնքել։ Եթե ունենայի այդքան ուժ և չպարտվելու հավանականություն անպայման կփորձեի չկնքել։

Առցանց ուսուցում,գրականություն,Ա․ Իսահակյան

ՀԱՅՐԵՆԻ ՀՈՂԸ

Եղել է հնում, պերճ արևելքում Մի քաջ զորավար՝ հայրենապաշտպան, Աոանց ընկճելու երկրի թշնամուն՝ Նըրա սուրը երբեք չի մտել պատյան։ Նըրա արձակած տեգը խոլական Թշնամու հողում ցըցվել է ահեղ, Նըրա սարսափը օրհասի նման Թշնամու գլխին կախվել ամեն տեղ: Եվ ժողովրդի քնարը ազնիվ Փառաբանել է անունը նըրա, Հաղթանակները փայլուն ու անթիվ’ Սուրբ հայրենիքի ոսոխի վըրա: Բայց թագավորը՝ նենգ ու փոքրոգի, Նախանձում էր խիստ նրա հռչակին. Վառ լույսերի մեջ նըրա մեծ փառքի Զգում էր իրեն նվաստ ու չնչին: Անհուն նախանձի կրքով տոչորուն՝ Մի օր խնջույքում արքայական տան, Մի զորականի՝ անհայտ, անանուն, Ժպտաց սիրալիր, դրվատեց նըրան: Մյուս օրը շըքով այն զորականին Սպարապետի սուր տվեց արքան, Եվ հրամատար կարգեց բանակին, Իսկ զորավարին’ թիկնապահ նըրան: Եվ նա փոխարեն զորավարին մեծ՝ Տեղ տվեց նըրան առընթեր գահի, Հյուրերին բոլոր՝ զարմանք պատճառեց Այնքան ապերախտ վարմունքն արքայի: Զայրացավ հոգին քաջ զորավարի, Համհարզները իր սաստիկ զայրացան, Առավ ընկերներն հին կռիվների, Եվ հողն հայրենի թողին, հեռացան: Գնացին նըրա սուրի հետևից ճակատագիրը սուրն է քաջերի, Հողեր գրավեց բռնակալներից Եվ դաոավ իշխան տիրած հողերի: Եվ երբ հրճվանքով լսեց թշնամին, Թե անպարտելի զորավարը քաջ Լըքել է անդարձ երկիրն հայրենի, Եվ բաց են դռներն արշավի առաջ, Մոռացան իսկույն և´ փորձ, և´ սարսափ, Հնչեց շեփորը գոռ պատերազմի, Հին թշնամու դեմ խոյացան շտապ՝ Լուծելու անմոո վրեժն արյունի: Սահմաններն անցան և խուժեցին խոր, Հըրի մատնեցին գյուղեր ու ավան, Սպարապետը փախավ գլխիկոր, Զորք ու ժողովուրդ խուճապի ընկան: Խուռըն խռնվեց հրապարակներում Ժողովուրդը ողջ, հեղեղանման. — Ուր է, գոչեցին, զորավարը մեր՝ Սուրբ հայրենիքի փրկիչ ու պաշտպան: Նախարարներին ու թագավորին Կարդացին բուոըն, խիստ սպառնալիք, Որ խնդրեն իրենց քաջ զորավարին, Պատվով ու փառքով բերեն հայրենիք: Եվ ավագանին նստեց խորհրդի, Երեք փորձաշատ ծերեր ընտրեցին, Որ թագավորի և ծերակույտի Խնդիրքը տանեն քաջ զորավարին: Պատվիրակները հասան հոգնաբեկ, Իշխանի առաջ կանգնեցին ոտի, Ողջույններ տվին զորավարին սեգ Եվ աղերսները մեծ ծերակույտի: Զրույց էր անում զորավարը մեծ Ընկերների հետ իր հավատարիմ, Եվ պատմում էին հին արկածներից, Հիշում մարտերը՝ վարած միասին: Տարածեց ձեռքը իշխանը փութով, Լռեց դահլիճը պերճ ապարանքի. Պատվիրակները պատմեցին վշտով Թշվառ վիճակը մայր հայրենիքի: Լսում էր տխուր պատգամը նրանց, Վարանմունքի մեջ վշտակոծ հոգին, Վաղեմի քենը բռնկվեց հանկարծ Եվ ձեռքը ժխտող տարածեց ուժգին: Ոսոխն օրեցօր մխրճվում է խոր, Ուր ոտք է դնում՝ ավեր ու ավար, Եվ ժողովուրդը վհատ ու մոլոր Հնար է փնտրում, չի գտնում հնար: Մայրենի տաղով, հայրենի հողով Կերթանք նրա մոտ մեր գուսանն ու ես, — Ձայնում է ուժով մի ծեր շինական, — Կբերենք նրան, նա չի լքի մեզ: Եվ ժողովուրղը ուղի է դնում Իր հին գուսանին և ծեր գեղջուկին. -Ողջույններ տարեք, մեր սերը անհուն, Նա չի մոռանա իր ժողովրդին: Գնացին նրանք, սահմանը չանցած՝ Շինականն արտից առավ մի բուռ հող, Լցրեց քսակը, և արագընթաց’ Հասան իշխանի ապարանքը ճոխ: Երեկո էր ուշ. կանթեղները լուռ Նշույլում էին պերճ ձեղուններից, Զորավարը հին՝ նստել էր տխուր, Ընկերների հետ՝ մռայլ, թախծալից: Տավիղն հինավուրց հանելով ուսից՝ Գուսանը կանգնեց դահլիճում մարմար, Զարկեց լարերին թափով, խանդալից, Եվ լեզու առավ տավիղն ոսկելար: Հին հայրենիքի մեղեդիներն հին Մեղմ կարկաչեցին առվակների պես. Գուսանը վառման՝ երգեց սրտագին ճերմակ լեռների կատարները վես: Արծըվի կանչը՝ ժայռի գագաթին, Ծըփուն արտերի զմրուխտը պայծառ, Վիթերի վազքը՝ կիրճերում մթին, Հոտերը բարի՝ դաշտերում դալար: Երգեց ձիերի խրխինջը խրոխտ Հայրենի փոշոտ ճանապարհներում, Խաղողը ոսկի, հնձանները հորդ, Եվ խրճիթների ծուխը ոլորուն: Երգեց սիրազեղ վարդ-աղջիկներին, Որոնք կարոտով կանչում են նրան, Երգում են նըրա փաոքը սխրագին, Որ շողշողում է արևի նման: Մոայլ ճակատը դողդոջուն ձեռքին Եվ աչքերը գոց՝ երազով տարված, Լսում էր քաջը գուսանի երգին, Լսում էր՝ սրտին ականջը դըրած: Ինչպե՜ս մայրենի խոսքերով անուշ Կանչում են նրան, կանչում կարոտած. Եվ վաղուց մեոած մոր ձայնը քնքուշ Անհուն քաղցրությամբ լսում է հանկարծ: Եվ թաց աչքերը սրբում է ափով. Սակայն ծերունին քայլերով ամուր Մոտեցավ, դրեց քսակը հողով Իշխանի աոաջ և կանգնեց անդորր: Իշխանը սուզված նայում է անթարթ, Անհագ հայացքով նայում է հողին, Հողը խոսում է նըրա սրտի հետ, Եվ սիրտը նըրա խոսում է հողին: Հայրենի հողը քաշում է իրան, Ինչքա՜ն ուժով է, ի՜նչ անպարտելի. Եվ ինչպե՜ս քաղցըր հուշում է նրան Վաո մանկությունը՝ երազներով լի: Այդ հողն է նրան ծընել ու սընել, Իր մայրն ու հայրը այդ հողն են դառել, Եվ հայրենիքն է, ժողովուրդն անմեռ, Եվ նախնիքները, որ հող են դաոեյ: Լսում է խորին այդ անհուն ձայնին, Մայր ժողովրդի կոչին դարավոր, 0՜, ինչքա՜ն ուժով քաշում է նըրան Հայրենի հողի խորհուրդը հըզոր: Եվ կարկառում է ձեռները դողդոջ, Քսակը փոքրիկ վերցնում երկյուղած, Զգում է այնպես՝ թե աշխարհի ողջ Գանձերը ունի ափի մեջ բռնած: Աչքերը լցված սրտի արցունքով՝ Խոնարհում է հեզ գլուխն արքենի, Եվ երեք անգամ անհուն կարոտով Համբուրում է նա հողը հայրենի: Եվ ապա ընդոստ կանգնում է ոտի, Հեծնում հըրաբաշ նժույգը ռազմի, Ընկերների հետ փառքի և վշտի Սլանում է սուրբ հողը հայրենի:

Հեռավար ուսուցում 1, հայոց պատմություն

Բուխարեստի պայմանագիր

Ուսումնասիրեք հղումներում առկա նյութերը, պատասխանեք հետևյալ հարցերին․

1․ Ո՞ւմ միջև և ե՞րբ կնքվեց Բուխարեստի պայմանագիրը։

Բուխարեստի պայմանագիրը կնքվել է ռուս-թուրքական պատերազմից հետո, Օսմանյան Թուրքիայի և Ռուսական կայսրության միջև 1812 թ․-ի  հուլիսի 5-ին՝ Մոլդովական իշխանության Բուխարեստ քաղաքում։

2․ Ո՞ր կետերն էին վերաբերում Հայաստանին և հայ ժողովրդին։

Հատկապես 8-րդ հոդվածը, Ըստ դրա Ռուսաստանը հերթական անգամ ոտնահարում է հայ և վրաց ժողովուրդների ազգային շահերը։ Տալով իր իսկ ընտրությամբ տարածքներ Թուրքիային։
7-րդ կետը, ըստ որի տեղի բնակչությունը իրավուքն էր ստանում առանց բռնության լքել տները, լավագույն դեպքում դրասնք վաճառելով։

3․ Ի՞նչ շահեր էին հետապնդում Ռուսաստանը և Թուրքիան։

Թուրքիային, ինչպես նաև ներկայիս առաջացած «պատմությամբ հարուստ» Ադրբեջանին միշտ հետաքրքրել են տարածքները, անկախ տեղանքից, անկախ հարստությունից, անկախ դրա պիտանիությունից, ուղղակի ունենալ շատ տարածքներ,որոնք իրենցը չեն և ջնջել տեղի բնակիչների։ Դե հենց դա էլ Թուրքիայի նպատակն էր, ունենալ էլ ավելի շատ տարածքներ։ Ի տարբերություն Թուրքիայի Ռուսաստանը կենտրոնանում էր ռազմական հաջողությունների, այլ երկրների հետ ջրային, օդային ուղիներ բացելու։ Դիվանագիտական կապեր հաստատելու և տնտեսությունը զարգացնելու վրա։

4․ Ո՞ր կետերի հետ համաձայն չեք։

Երևի այն,որ Թուրքիային նորից հանձնվում է տարածքներ որոնք իրեն չեն պատկանում։

5․ Կստորագրեի՞ք արդյոք այս պայմանագիրը։ Այո/Ոչ։ Ինչո՞ւ։

Ամեն դեպքում այո։ Նոր փորձեր կարելի էր անել զարգանալու համար։

12-16 октября

Притча Ошо ,,Бутылка вина,,./1,2,3 к./

Правописание

Особую сложность вызывает то, как нужно писать не и ни: слитно или раздельно. Чтобы это понять, нужно определить, к какой части речи относится то или иное слово. Поэтому правило называется так: «Правописание не, ни с разными частями речи».

Имя существительное

О слитном и раздельном написании не с именем существительным скажет данная таблица:

Слитно	Раздельно
Без не не употребляется (ненависть, негодование и др.)	Есть противопоставление с союзом а (не друг, а враг и др.)
Можно подобрать синоним без не (недруг – враг и др.)	В вопросительном предложении при логическом подчеркивании отрицания (Вы сюда пришли просто так, не правда ли? и др.)

Имя прилагательное

Слитно	Раздельно
Без не не употребляется (невзрачный и др.)	Есть противопоставление с союзом а (не маленький, а большой; и др.)
Можно подобрать синоним без не (небольшой – маленький; и др.)	С относительными и притяжательными прилагательными (часы не золотые, пиджак не мамин; и др.)
Есть противопоставление с союзом но (он не большой, но статный; и др.)	С краткими прилагательными, если в полной форме они пишутся с не раздельно (книга не интересна, а скучна; и др.)
С краткими прилагательными, если в полной форме они пишутся с не слитно (Он невысок; и др.)

Имя числительное

Не с именами числительными всегда пишется раздельно (не пятеро, не второй и др.).

Местоимение

Слитно не пишется с неопределенными и отрицательными местоимения без предлогов (некому, нечто, некто и др.). Раздельно не пишется с остальными разрядами местоимений (не на нашем месте; и др.).

Глагол

Не пишется с глаголами слитно, если без не не употребляется (ненавидеть и др.), с остальными глаголами не пишется раздельно.

Причастие

Слитно	Раздельно
Полные причастия не имеют зависимых слов (нераспустившийся цветок и др.)	Полные причастия имеют зависимые слова (не заросшая травой дорога; и др.)
Краткие причастия (домашнее задание не сделано; и др.)
Есть противопоставление (не законченная, а лишь начатая деятельность; и др.)

Деепричастие

Слитно не пишется, если деепричастие без не не употребляется (ненавидев и др.), с остальными деепричастиями не пишется раздельно.

Наречие

Слитно	Раздельно
Без не не употребляется (небрежно и др.)	Наречия на -о, -е, если есть противопоставление (не смешно, а обидно; и др.)
Наречия на -о, -е, если можно подобрать синоним без не (неумно – глупо; и др.)	Наречия на -о, -е, если есть пояснительные слова вовсе не, далеко не, отнюдь не, ничуть не (ничуть не весело; и др.)
Наречие пишется через дефис (не по-русски; и др.)

Домашняя работа

Упражнение 6

Перепишите. Раскройте скобки. Вместо точек вставьте пропущенные буквы.

1. (Не)засыпая (н…) на минуту, он смотрел с (не)меркнущим интересом на (не)знакомые ему места. 2. Он ушел (не)заметно. 3. Вдруг разнесся по лесу короткий, глухой рев: (не)знакомый и страшный голос какого-то зверя (Биан). 4. Страх на море зависит от привычки или (не)привычки к морю, то есть от знакомства или (не)знакомства с его характером (Гонч.). 5. Стрелки (не) поняли, в чем дело, и в (не)(до)умении смотрели на мои движения (Арс.). 6. Глядите на меня. Мне это (н…)(н…)приятно (Тург.). 7. На красоту (не) броскую, (не) крикливую, (не)бьющую в глаза роскошью форм и буйством красок (не) вольно отзывается наше сердце (О.Авдеева). 8. Вдруг меня (не) поймут, (не) (до) оценят (А.Крон). 9. Он привел вовсе (не) убедительные аргументы. 10. Приезжий был (не)высок ростом и (не)казист с виду (Шол.). 11. Пусть струится над твоей избушкой тот вечерний (не)сказанный свет (Ес.). 12. (Не) один человек писал эту книгу. 13. (Не)далеко показались огни деревеньки. 14. Берег реки (не)отлог, а очень крут. 15. (Не)горазд я петь. 16. В почве (не)(до)стает питательных веществ. 17. (Не)лающий пес похлебки (не) получит (Посл.). 18. (Не)умеющий говорить кулаком пугает (Посл.). 19. Спектакль мы до конца (не)(до)смотрели. 20. За окном стояла (не)проглядная тьма. 21. (Не)умело приготовлен обед: что-то (не)(до) жарилось, что-то (не)(до) варилось. 22. (Не) я, (не)ты виноваты в этом. 23. (Не)други моего друга — мои (не)други. 24. (Не)удача, а трудности ждали его в работе. 25. Мы скрылись в шалаше от (не)погоды. 26. Ребята мечтают о (не)обжитых местах, о(не)изведанных тайнах. 27. Отец (не)(до)смотрел за ребенком. 28. Ты как будто (не)рад мне? 29. (Не) достать мне этой редкой книги! 30. Урал — край (не)сметных богатств. 31. Издали слышался шум (не)угомонного ручья. 32. Никак (не)потревоженный снег лежит волнистыми сугробами.

Упражнение 7

Переставьте предложения так, чтобы получился связный текст. Раскройте скобки. Сформулируйте основную мысль текста. Согласны ли вы с предложенной формулировкой?

А. К нему нужно подойти вплотную и наклониться.

Б. (Не)словами, а молчанием, добрым взглядом, улыбкой лучше всего раскрывается такой человек.

В. Благоухание ландыша (не)слышишь за сто шагов.

Г. Есть и люди, которых нельзя понять, (не)приблизившись к ним, (не)увидев их в кругу друзей или даже наедине. (По О.Кожуховой)

Առաջին աշխատանք

Անսպասելի համրություն,վերլուծություն

Այսօր կարդացինք մի այնպիսի պատմվածք,որը շատ համահունջ էր մեր այսօրվա իրականություն հետ։ Պատմվածքում մարդկային չարության, մարդկային զգացմունքների ներկայցումն էր։ Հերոսը ընդամենը կոշիկներն էր կորցրել,և իր մեղքով։ Նա մեղադրում էր բոլորին, անգամ անմեղ երեխաներին, տրորելով մարդկային իրավունքներն ու զգացմունքները խուզարկում էր տները առանց թուլտվության։ Նա ինձ համար միայն բացասական կերպար ուներ։ Համաձայն եմ այն մտքի հետ,որ ամեն պարագայում պետք է պայքարել,շարունակել հասնել ուզածին,սակայն այդ ճանապարհին չի կարելի անցնել բոլորի վրայով, ոտնահարել մարդկանց։ Կերպարը հրամայում է և մյոււսը կյանքից զրկում է որևէ մարդու, ով ուներ ընտանիք,ով ուներ երեխա ուներ նպատակներ և վերջո ուղղակի մարդ էր, ով իրավունք ուներ ապրելու։ Իսկ հրաման կատարողն էլ գիտեր,որ մարդը մեղավոր չէ, որտեղ էր արդարությունը այդ պահին։ Ուր էր այդ ենթակայի խիղճն ու մարդկությունը,երբ գիտակցելով իրենց մեղավոր լինելը կյանքից զրկում է որևէ անմեղ մեկին։ Ահա այս անմարդկայնության երանգները պատմվածքում։ Այս ամենի հետ մեկտեղ այստեղ կար վրեժխնդրության, ընկերասիրության երանգը, մարդիկ, ընկերները, գյուղացիները ի վերջո վրեժ են լուծում, սպանում են այդ կերպարին, սակայն այդ քայլով չի մաքրվում տղայի լացով պարուրված դեմքը, չի վերադառնում կնոջ ամուսինը,ով պետք է մենակ մեծացնի իրենց տղային, ու ինչի համար, մի մարդու անմարդկայնության և մեղադրանքի։ Պատմվածքից շատ բան կարող են քաղել բոլորը, և չէ որ մեր տղաները հիմա զոհվում են անտեղի, ինչի համար, մի մարդու հիվանդ երևակայության, ով մեր երկիրը վերագրում է իրենցը, ինչի համար են երեխաները մնում անհայր, ծնողները զրկվում իրենց պատանի տղաներից, ովքեր դեռ այքան բան ունեին անելու այս կյանքում, այնքան նպատակ և ապագայի պլաններ։ Քանի աղջիկ մնաց իրենց ընտրալների սպասման ճանապարհին,որ այդպես էլ չեն գալու․․․ Ահա և նմանությունը, կորուստ, անտեղի կորուստ,որը անվերադարձ է, կյանքում միակ անվերադարձ կորուստը, մարդկային կորուստը․․․